Uroczysta msza święta barbórkowa.
Tylko raz w rok i tylko właśnie w dniu patrona wierni mogą wziąć udział we mszy świętej.
Poniżej historia tej świątyni:
Kościół pw. św. Barbary sięga korzeniami starej drewnianej kaplicy, wzmiankowanej w 1595 r. Murowaną, obustronnie tynkowaną świątynię wzniesiono z łamanego kamienia wapiennego prawdopodobnie pod koniec XVII w. Pełniła funkcje kościoła szpitalnego. Jest to budowla orientowana, jednonawowa, z nieco węższym i dużym, zamkniętym półkoliście prezbiterium oraz kwadratową kruchtą od zachodu. Dachy dwuspadowe pokryte gontem, z czworoboczną drewnianą wieżyczką na sygnaturkę, usytuowaną pośrodku nawy.
Wewnątrz kościoła zachowały się trzy ołtarze: główny, klasyczny z II połowy XVIII w., z barokowym obrazem św. Barbary malowanym na płótnie i dwa ołtarze boczne, barokowe z początku XVIII w. W lewym jest obraz św. Katarzyny z ok. 1730 r., w prawym św. Agnieszki z I poł. XVIII w.
Również z 1595 r. pochodzi wzmianka, mówiąca o istniejącym obok kościoła (gdzie obecnie jest skalniak i parking) szpitalu - przytułku dla ubogich, który w 1731 r. przebudowano na murowany. Wielokrotnie zmieniany uległ całkowitemu zniszczeniu i w latach 90-tych XX wieku został rozebrany.
Teren wokół kościoła, gdzie do lat 60-tych był też jeszcze staw, ogrodzony jest obecnie metalowym płotem na podmurówce. W obrębie placu wybudowany został w 1987 r. Dom Samotnej Matki i Dziecka, nad którym opiekę sprawują siostry nazaretanki.
Tekst opracowali uczniowie z Zespołu Szkół w Żarkach pod kierunkiem
mgr Beaty Placek i red. Wojciecha Mszycy.
01
GRU
2010
1120
razy
czytano