Wrzesień 1939 r. był dla Polski i Żarek tragiczny. 2 września bombardowanie miasteczka, 4 września tzw. krwawy poniedziałek. - Tego dnia niemieccy żołnierze urządzili coś w rodzaju polowania na ludzi. We wrześniu 1939 roku miałam kilka miesięcy. Historię znam tylko z rodzinnych opowiadań – wspomina Irena Nowakowska (rocznik 1938r.), mieszkanka ul. Elizy Orzeszkowej w Żarkach. - Czwartego września niosła mnie na rękach babcia Józefa Wach, miała wówczas 42 lata. Przy ul. Częstochowskiej została trafiona przez Niemców jedną kulę w nogę, drugą w głowę. Zginęła na miejscu, przygniotła mnie swoim ciałem. Po kilku godzinach od postrzału znalazł mnie Edward Szczepańczyk. Byłam mało żywa, nawet już nie płakałam. Udało się mnie jednak uratować. Nie przeżyła siostra pana Edwarda – Anna. Była postrzelona w brzuch, także przy ul. Częstochowskiej, nie dała się bratu ruszyć, cały dzień się męczyła, wreszcie wieczorem doczekała się śmierci. Liczba ofiar tego dnia była dużo wyższa. Fot. Jan Bożek