wtorek, 26 maja 2020 r.
imieniny obchodzą: Ewelina, Jan
Studnia w Jaroszowie
Strona główna » Dla turysty » Atrakcje » Od żródełka do źródełka » Studnia w Jaroszowie
Jaroszów – Studnia Gromadzka
Okolice Jaroszowa były zawsze ubogie w wodę. W latach 1905–1907 przeprowadzono badania w wyniku których, wyznaczono miejsce na nową studnię. Kopanie rozpoczął mieszkaniec Jaroszowa Władysław Świerdza w 1908 roku.
Początkowo studnia miała głębokość 45 metrów, ale ze względu na częste obniżenia poziomu wody, w 1950 roku wykonano dodatkowe wiercenia i wprowadzono rurę do głębokości ok. 87 m. Wówczas lustro wody ustabilizowało się na poziomie 37 m.
Do czasu pogłębienia, przy niskim stanie wody opuszczone wiadro powodowało unoszenie się mułu i zmętnienie wody. Konieczne było częste czyszczenie dna studni lub pobieranie czerpakiem spokojnej wody i przelewanie jej do opuszczonego wiadra. Tę trudną pracę wykonywała Stefania Halabowska (ur. 1925) - kobieta drobnej budowy, którą spuszczano na dno studni. - Czysta woda na obiad to był prawdziwy skarb, stąd zdarzało się, iż musiał ktoś zjechać na dół. Dawnej wodę szanowano, a studnie otaczano prawdziwą troską - wspomina pani Stefania w 2008 r.
Niegdyś zaopatrzenie gospodarstwa w wodę należało wyłącznie do kobiecych obowiązków. Gospodynie nawet kilkanaście razy dziennie pokonywały drogę między domem a studnią dźwigając ciężkie wiadra. Zachowane w niektórych domach do dzisiejszego dnia nosidła, przypominają o ciężarze, który - dosłownie i w przenośni – dźwigały na swych barkach ówczesne kobiety.
Studnia gromadzka zaopatrywała mieszkańców Jaroszowa do 1984 roku, kiedy przy dużym zaangażowaniu społecznym mieszkańców zakończono budowę wodociągu.
We wsi (posesja nr 29) zachowała się jeszcze jedna studnia, starsza od gromadzkiej zwana dworską, gdyż znajdowała się w pobliżu dworu. Wiąże się z nią historia opowiadana przez najstarszych mieszkańców. Studnia ta nie była zabezpieczona wysoką cembrowiną. Kiedyś do Jaroszowa przyjechał konnym wozem Żyd – handlarz. Wstąpił na chwilę do dworu, a po wyjściu nie znalazł swoich koni. Okazało się że w upalny dzień, spragnione zwierzęta podeszły do studni i chcąc napić się, wpadły do jej wnętrza. Po tym wypadku obudowano studnię dworską wysoką cembrowiną.
Informacje na temat studni zebrało Stowarzyszenie JURA PROMOTION z siedzibą w Jaroszowie na podstawie relacji najstarszych mieszkańców Jaroszowa: Janiny Dudek (ur. 1927), Stefanii Halabowskiej (ur. 1925), Otoli Gawędy (ur. 1923) i Piotra Świerdzy (ur.1930).
Oznaczenie obiektów finansowane przez Samorząd Województwa Śląskiego oraz Urząd Miasta i Gminy Żarki w ramach projektu „Od źródełka do źródełka” w 2008 r.
wyszukiwarka
na_skroty
ajax_prawa
Pomoc Społeczna
Tablica ogłoszeń
Usługi dla obywatela
Usługi dla przedsiębiorcy
Polecamy:
Tagi
Żarki leżą na południu Polski w województwie śląskim, w odległości 50 km na północny wschód od Katowic i 30 km od Częstochowy. Żarki z całą gminą z uwagi na atrakcyjny widokowo i turystycznie teren włączone zostały do obszaru Jurajskich Parków Krajobrazowych „Orlich Gniazd’’ w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej. W falisto-pagórkowatym krajobrazie dominują wzniesienia porośnięte lasami i malownicze ostańce skalne. Gminę zamieszkuje niespełna 8.500 osób w samych Żarkach oraz w 10 sołectwach. Żarki to miasto na styku kultur: polskiej i żydowskiej. Główne atrakcje: Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej Patronki Rodzin, Szlak Kultury Żydowskiej (kirkut 1100 macew, dawna synagoga - obecnie dom kultury), Miniskansen Wsi Jurajskiej w Przybynowie, Szlak Edukacyjnych Zagród Agroturystycznych, Kuesta Jurajska, największy cmentarz z I wojny światowej w Kotowicach, Pustelnia św. Ducha w Czatachowie. Gospodarczą wizytówką miasta są Żareckie Jarmarki. Co środę i sobotę na największym targowisku pod chmurką rozstawia się około 450 stoisk kupieckich, a na zakupy przyjeżdża około 10 tysięcy klientów.
